ฉันมีพื้นที่อ่อนนุ่มสำหรับบอร์โดซ์ – ไม่ใช่ไวน์ แต่เป็นเมือง เป็นสถานที่ที่เก่าแก่ใหม่อีกครั้ง: รถรางใหม่ที่ราบรื่นไปทั่วสถานที่ในศตวรรษที่ 18 de la Bourse รวมถึงสิ่งสกปรกมานานหลายทศวรรษกำลังถูกขัดออกจากอาคารหินเก่าที่น่ารัก เช่นเดียวกับอนุภาคHôtelมูลค่า 7 ล้านเหรียญในใจกลางเมืองเป็นส่วนหนึ่งของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการ มาดูกันดีกว่ากัน
บ้านนีโอคลาสสิกได้รับการพัฒนาในปี 1840 ซึ่งเป็นไปได้มากที่สุดจากหินปูนสีเบจที่สวยงามเหมือนกันที่ใช้ในการพัฒนาโบสถ์ของเมืองสะพานรวมถึงที่อยู่อาศัยของพ่อค้าไวน์ อย่างไรก็ตามมันถูกนำกลับมาอย่างชัดเจนตั้งแต่นั้นมา-หน้าต่างชั้นสองเหล่านั้นมีความราบรื่นที่จะเป็นต้นฉบับ-รวมทั้งประดับประดาด้วยสัมผัสร่วมสมัยเช่นสระว่ายน้ำนี้
ประตูหน้าพร้อมสำหรับห้องโถงที่โปร่งสบายเรียงรายไปด้วยสิ่งที่โทรศัพท์เรียกว่าบันได “การปฏิวัติสองครั้ง” ได้รับอิทธิพลจากหนึ่งใน Grand Théâtreของบอร์โดซ์ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงอย่างเคร่งครัดหรือไม่ก็ดูโอ่อ่าอย่างไม่อาจปฏิเสธได้ ด้านหลังกล้องมีชุดประตูกระจกแสดงแสงจากทางเข้าทำให้พื้นที่ที่นั่งบิตนี้ไม่เหมือนหลุมฝังศพ
ในห้องนั่งเล่นพื้นที่เพดานสูงแบบดั้งเดิมนั้นเต็มไปด้วยสัมผัสร่วมสมัยเช่นโคมไฟขนาดใหญ่บนโต๊ะทิวลิปขนาดเล็กรวมถึงโซฟาที่ถูกตัดแต่งเสือ
การติดตั้งไม้สีเข้มช่วยให้ร้านเสริมสวยนี้มีความรู้สึกที่ใกล้ชิดยิ่งขึ้นรวมถึงรายละเอียดที่ฝังอยู่บนพื้นพูดถึงประวัติศาสตร์ที่ร่ำรวยของเมืองในฐานะศูนย์กลางของอุตสาหกรรมไวน์ รายชื่อสัญญาว่าพื้นที่ต้อนรับทั้งสามแห่งรวมถึงห้องนอนแปดห้องได้รับการบูรณะอย่างไรก็ตาม (ค่อนข้างบอกเล่า) ไม่ได้พูดถึงอะไรเกี่ยวกับการปรับปรุงพื้นที่ครัวหรือห้องอาบน้ำให้ทันสมัย
และแน่นอนผนังด้านหนึ่งของห้องนอนนี้ถูกถอดไปที่หินปูนดั้งเดิมในขณะที่เตาจะได้รับผิวด้านสีดำที่ทันสมัยเป็นพิเศษ ฉันอาจทำโดยไม่มีเครื่องทำความร้อนยักษ์ใต้หน้าต่างแต่ละบาน แต่ฉันชอบการจับคู่ของผ้าม่านยาวกับมือจับร่วมสมัยของเก้าอี้ผู้กำกับแบบดั้งเดิม
อนุภาคHôtelนี้กระตุ้นความสนใจของคุณหรือไม่?
เครดิตรูปภาพ: 1–5: คุณสมบัติ Emile Garcin